بررسی تاثیر ان استیل سیستئین و سیلیمارین در پیشگیری از فیبروز ریوی ناشی از پاراکوات در موش

مقدمه:مسمومیت با پاراکوات یکی از معضلات جدی در درمان مسمومیت ها بوده و یکی از عوارض مسمومیت حاد آن فیبروز ریوی می باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه سیلیمارین، ان استیل سیتئین و ترکیب هیدروکورتیزون و ان استیل سیستئین در پیشگیری از بروز فیبروز ریوی ناشی از مسمومیت با پاراکوات میباشد. مواد و روش اجرا:در این مطالعه تجربی، 20 عدد موش نر sprague-dawleyمتوسط با وزن تقریبی 250 گرم به شکل تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند و در طی یک هفته به تمام گروه ها روزانه 10 میلیگرم بر کیلوگرم پاراکوات داده شد.علاوه بر پاراکواتبه گروه اول ، روزانه 600 میلیگرم بر کیلوگرم سیلیمارین، به گروه دومان استیل سیستئین با دوز 500 میلیگرم بر کیلوگرمروزانه، به گروه سوم ان استیل سیستئین 500 میلیگرم بر کیلوگرم و هیدروکورتیزون 50 میلیگرم بر کیلوگرم روزانه به مدت 2 هفته داده شد و به گروه چهارم هیچ گونه دارویی داده نشد. بعد از 3 هفته موش ها کشته شده و ریه آن ها با کدهای نا مشخص به پاتولوژی ارسال شده و نهایتا نمونه ها از نظر ایجاد یا عدم ایجاد فیبروز ریوی توسط پاتولوژیست بررسی شدند. نتایج:از نظر التهاب بافت ریه بین گروه دریافت کننده هیدرو کورتیزون و سه گروه دیگر یعنی گروههای شاهد (027/0p) و سیلیمارین (097/0p=) و ان استیل سیستئین (039/0p)اختلاف معنی داری وجود داشت. همچنین از نظر التهاب بین گروه سیلیمارین و شاهد (031/0p) اختلاف معنادار وجود داشت. از نظر فیبروز ریوی نیز بین گروه هیدرو کورتیزون و گروههای شاهد (013/0p=) و سیلیمارین (044/0p=) و ان استیل سیستئین (044/0p)اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری:به نظر میرسد استفاده از استروئید ها همراه با یک آنتی اکسیدان اثرات به مراتب قویتری نسبت به استفاده از هر کدام از آنها به تنهایی ایجاد میکند. در این مطالعه استفاده از هیدرو کورتیزون همراه با ان استیل سیستئین توانست اثرات قابل توجهی در جلوگیری از ایجاد تغییرات التهابی و فیبروتیک در ریه ایفا کند.این در حالی است که در صورت وجود کنترااندیکاسیون برای مصرف کورتون می توان از ان استیل سیستین و سیلیمارین برای کاهش تغییرات ریوی ناشی از پاراکوات استفاده نمود